S:
Makine öğrenimi doktorları eskimiş hale getirecek mi?
A:Makine öğrenimi programlarının sonunda insan hekimlerin yerini alıp almayacağı sorusu ilginç bir sorudur. Daha önce gördüğümüz - ve pike'den inen teknolojik gelişmelere - ve veri odaklı bir dünyada bile Batı tıbbının nasıl çalıştığına dair anlayışımıza dayanıyor.
Dikkat edilmesi gereken ilk nokta, teknolojinin tanı koymada ve radyolojiyi değerlendirmede ve genellikle veriye dayalı kararlar vermede çok büyük adımlar attığıdır. Peki ne için doktora ihtiyacımız var?
Peki… doktorların bugünün yüksek teknoloji ortamında ne yaptığını da inceleyelim. Bilgisayarları ve diğer teknolojileri kullanırlar.
En iyi örneklerden biri elektronik tıbbi kayıt (EMR) ve elektronik sağlık kaydı (EHR) sistemleridir. Doktorların eskiden kağıt üzerinde çalıştıkları yerlerde, artık çalışmalarının çoğunu dijitalleştiren ve otomatikleştiren yazılım satıcılarının tekliflerini kullanıyorlar. Örneğin, EMR'ler ve EHR'ler zaten doktorlara koşulları teşhis etme sürecinde yardımcı olur.
Bunun ışığında, yarının tıp dünyasının insan ve makine arasında bir işbirliği olacağını öne sürmek çok daha mantıklı. Doktorlar bu kararları veren teknolojileri kontrol edecek ve doktorlar bu kararlara kilit insan gözetimi sağlayacaktır.
Makine öğrenimi programları veriye dayalı kararlar vermede büyük ölçüde yardımcı olsa da, tıbbi kararlarımızı vermek için bağımsız olarak onlara bağımlı olmak istemediğimiz tartışmasız o kadar güçlü hale gelmiştir. Uzmanlar, bu makine öğrenme programlarının nasıl çalıştığını tam olarak anlamadığımız “kara kutu olgusunu” belirtiyorlar. Bu anlamda, makine öğrenme sisteminin sonuçlarını ikinci olarak tahmin etmek ve bu sonuçları doğru bağlama yerleştirmek için bir insan temsilcisinin dahil edilmesi kritik önem taşır.
Gelecekte hala insan doktorlarını kullanacağımızı gösteren iki ek nokta daha var. Birincisi sorumluluktur. Bilgisayarın kararlarını takip etmekten doğan nihai sorumluluğu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Diğeri, insanlar olarak sağlık hizmetimizi nasıl almaktan hoşlandığımızı içeriyor. Sağlık hizmetlerinin sonuçlarını tamamen dijitalleştirmeye yönelik erken çabalar popüler olmamıştır ve çok iyi çalışmamıştır. Hastalar genellikle bir doktora danışmak istemez, bir doktora danışmak istemezler. İnsanların interneti kendi kendine teşhis etmek için kullanmaktan kaçındıkları anlayışı bile var, çünkü tıpa bu şekilde yaklaşmak istemiyorlar.
Günümüzde doktorların nasıl çalıştığına daha rafine bir bakış, teknolojiler gittikçe daha güçlü olacak ve klinisyenlerin zaman içinde hastalar için daha fazlasını yapmalarına izin verecek olsa da gelecekte de aynı şekilde çalışacaklarını göstermektedir.
